४. बाबा आणि दश्शी पकड

४. बाबा आणि दश्शी पकड

बाबा हवाईदलात असल्यापासून त्यांना पत्ते खेळायचा शौक जडला होता. विशेषतः एस एन सी ओज् मेस मधे म्हणजे वरिष्ट जेसीओजच्या मेस मधे रमी किंवा पपलूचा अड्डा जमत असे. विशेषत ते नाईन बीआरडीच्या शेवटच्या पोस्टींगला आले असताना. निवृत्तीनंतर बाबांचे रमी वगैरे खेळायचे प्रमाण कमी झाले. काही तरुण शिष्यांना ‘दश्शी पकड’ नावाचा नवा रंजक व विचारकरून खेळायला लावणारा डाव त्यांनी शिकवला व खेळायला प्रेरित केले. चारजणांचा खेळ. समोरासमोरचे भिडू. पत्ते वाटल्यावर चारही दश्श्या आपल्याजवळ ठेवण्याची हुशारी व कसब वाटलेल्या पानातून दाखवायचे असते. समोरच्या भिडूंच्या पानांचा अंदाज व खेळणाऱ्यांचा वकूब यावर दश्शी पकड रंगते. साधारणतः गुरुवारच्या साप्ताहिक पुजेनंतर दहाच्या सुमाराला रेंगाळणाऱ्यांना कटवून बाबांचा पत्याचा डाव मांडायला सुरवात होते. पुढे मेंढी-कोट करत करत दोन - तीन तास कसे जातात ते कळत नाहीत. बरं बाबांच्या समोरचा भिडू म्हणून खेळायला बसणे ही एक प्रकारची कसोटी असते. कारण तो डाव संपला की समोरच्याने केलेल्या चुकांची रीतसर कान उघाडणी बाबा संयमाने पण स्पष्टपणे करतात. त्यावेळी कधी कधी कुठून खेळायला बसलो असे वाटत असावे. पैसे लाऊन खेळायपेक्षा निपद्रवी पण रंजक मनोरंजनाचा बाबांना मोठा विरंगुळा आहे. त्याच्या या खेळांमधील भिडू आपापल्या आठवणी सांगतील म्हणून येथे इतकेच.